.jpg)
ေကာဓံ ၀ဓိတြာ န ကဒါစိ ေသာစတိ။
စိုးရိမ္တယ္ဆုိတာ အမ်က္ဒါသရွိေနလုိ႔ပါ။ အခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့
ေဒါသဆုိတာ မ်က္ႏွာေတြ ခက္ထန္လာၿပီး ၀ုန္း၀ုန္း ဒိုင္းဒုိင္းေပါက္ကဲြတာလု႔ိ
သိထားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စုိးရိမ္ေၾကာက္လန္႔တာဟာလည္း ေဒါသေၾကာင့္ျဖစ္တာ ပါပဲ။
ေဒါသရဲ႕လကၡဏာေပါ့။ ေဒါသရွိေနလုိ႔ေပါက္ကဲြတယ္။ ေဒါသရွိေနလုိ႔ ေၾကာက္တယ္။
စုိးရိမ္တယ္။ ေဒါသမရွိရင္ ေပါက္ လည္း မေပါက္ကဲြေတာ့ဘူး။ ေၾကာက္လည္းမေၾကာက္ေတာ့ဘူး။
စိုးလည္း မစိုးရိမ္ေတာ့ပါဘူး။
ေဒါသအားႀကီးတဲ့သူေတြက်ေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ
စုိးရိမ္စိတ္ေတြ ပုိမ်ားတယ္။ ေဒါသနည္းေအာင္က်င့္ေနတဲ့သူေတြ က်ေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ
စုိ၇ိမ္စိတ္ေတြ နည္းလာတယ္။
ေဒါသကုိ အျမစ္ျပတ္ ပယ္သတ္ၿပီးတဲ့ သကဒါဂါမ္ပုဂၢိဳလ္၊
ရဟႏၱာပုဂၢဳိလ္ေတြမွာေတာ့ ေၾကာက္စိတ္တုိ႔ စိုိးရိမ္စိတ္တုိ႔ လုံး၀ မရွိေတာ့ပါဘူး။
ကုိယ္နဲ႔ ႏႈတ္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေဒါသေတြ
ေျပေပ်ာက္ဖုိ႔အတြက္ သီလေစာင့္ထိန္းရပါမယ္။
စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေဒါသကုိ ေျဖေဖ်ာက္ဖုိ႔အတြက္
သမထလုပ္ငန္းလုိ႔ေခၚတဲ့ စိတ္ကုိ တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ျခင္း၊ ေမတၱာပြားမ်ားျဖင္းတုိ႔ကုိ
ျပဳလုပ္ရပါမယ္။
ဘ၀အဆက္ဆက္က ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ ေဒါသကုိ
ေဖ်ာက္ဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ ပညာလုိ႔ေခၚတဲ့ ၀ိပႆနာကုိ မ်ားမ်ား အားထုတ္ရပါမယ္။
ထုိကဲ့သုိ႔ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ
တုိးတက္ေအာင္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေဒါသစိတ္ေတြ ပါးသထက္ပါးၿပီး စုိးရိမ္စိတ္ေတြ လည္း ေလ်ာ့ပါးသြားပါလိမ့္မယ္။ ေဒါသကုိ အျမစ္ျပတ္ပယ္သတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ စုိးရိမ္စိတ္ေတြ
လုံး၀ကင္းရွင္းၿပီး အဆုံး စြန္ေသာ ေအးခ်မ္းမႈခ်မ္းသာကုိ ခံစားသိရွိရပါလိမ့္မယ္။
No comments:
Post a Comment