နာမည္လွဖုိ႔ထက္ အလုပ္လွဖုိ႕လုိ

       တစ္ခါက တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ နာမည္က ပါပကတဲ့။ ျမန္မာလုိ ကေတာ့ ေမာင္ယုတ္မာလုိ႕ေခၚတယ္။ ဆုိးလုိက္တဲ့နာမည္။ ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးက “ေဟ့ ပါပက (ငယုတ္မာ)” လုိ႕ ခဏခဏေခၚၾကေတာ့ စိတ္ညစ္တာေပါ့။ ဆရာႀကီးဆီ နာမည္ေျပာင္းေပးဖုိ႕ သြားေျပာတယ္။ ဆရာႀကီးက ေအးဒါဆုိ မင္းၾကိဳက္တဲ့နာမည္ သြားရွာလာခဲ့လုိ႕ ေျပာလုိက္တယ္။ ဒါနဲ႕ ေမာင္ယုတ္မာတစ္ေယာက္ နာမည္ရွာထြက္ေတာ့တာေပါ့။ ရြာတစ္ရြာေယာက္ေတာ့ အသုဘ တစ္ခုေတြ႕လုိ႕ ရြာသားတစ္ေယာက္ကုိ ေမးတယ္။ 

“ေနာင္ၾကီး..၊ ေသသြားတဲ့သူက အသက္ငယ္ငယ္ပဲ ရွိပါေသးလား။ သူ႕နာမည္ ဘယ္လုိေခၚလဲခင္ဗ်”

"သူနာမည္က ေမာင္သက္ရွည္"။ 

“အုိး နာမည္က ေမာင္သက္ရွည္ ငယ္ငယ္နဲ႕ေသပါလား။”

“ေဟ့ေကာင္ ရူးေနလား။ နာမည္ဆုိတာ ပညက္ပဲကြ။ ေမာင္သက္ရွည္လည္း ေသခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေသမွာပဲ။

       ဆက္သြားလုိက္ေတာ့ ဆင္းရဲညစ္ႏြမ္းေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေတြ႕တယ္။ နာမည္ေမးလုိက္တယ္။

“ညီမနာမည္ သိပါရေစ”

“ကြ်န္မနာမည္မေဌး”

“ဟင္ နာမည္က မေဌး ဆင္းရဲလုိက္တာကလည္း ကုန္းေကာက္စရာမရွိ။”

“ဒီမွာရွင့္ ဦးေႏွာက္ေကာင္းရဲ႕လား။ မေဌးလည္း ဆင္းရဲခ်င္ဆင္းရဲမယ္။ ခ်မ္းသာခ်င္ခ်မ္းသာမယ္။ ဆင္းရဲတာ ခ်မ္းသာတာ နာမည္နဲ႔မဆုိင္ဘူး။”

“ဟုတ္ကဲ့ ေဆာရီးပါ ညီမ။” 

        ဒါနဲ႕ ဆက္သြားျပန္ေတာ့ ေတာထဲမွာ မ်က္စိလည္လမ္းမွားတဲ့သူနဲ႕ေတြ႕တယ္။ နာမည္ေမးလိုက္ တယ္။

“ေမာင္ရင္နာမည္ေလး တစ္စိတ္ေလာက္ သိပါရေစ”

“ကြ်န္ပ္နာမည္ ပႏၳက (ေမာင္လမ္း)"

“ေမာင္လမ္းကလည္း လမ္းမွားတာပဲလား”

“အာ ဒီေကာင္ လမ္းမွားလုိ႕ စိတ္ညစ္ရတဲ့အထဲ လာေၾကာင္ေနျပန္ၿပီ။ ေဟ့ေကာင္ ေမာင္လမ္းဆုိတာ နာမည္ကြ။ လမ္းမွန္သိခ်င္သိမယ္။ မသိခ်င္မသိဘူး။” သူလည္းဆက္မေျပာရဲေတာ့ဘူးေပါ့။ 

        ဒါနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ခ် ဆရာႀကီးဆီျပန္လာတယ္။ “ေဟ့တပည့္ ဘယ္လုိလဲ လုိခ်င္တဲ့နာမည္ ေတြ႕ခဲ့ လား။”

       “ဆရာႀကီးရယ္ နာမည္မေျပာင္းေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္သက္ရွည္လည္း ငယ္ငယ္နဲ႔ေသတာပဲ။ မေဌးဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးလည္း ဆင္းရဲတာပဲ။ ေမာင္လမ္းဆုိတဲ့သူလည္း မ်က္စိလည္လမ္းမွားတာပဲ။ နာမည္ဟာ အဓိကမက်ဘူးဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါၿပီ။”
ေ     “ေအး ငါ့တပည့္ ေသခ်ာနားေထာင္။ နာမည္ဆုိတာ ပညက္ပါပဲ။ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ေကာင္းဖုိ႕က အဓိကပဲ။ နာမည္မေကာင္းလုိ႕ စိတ္မညစ္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ မေကာင္းမွသာ စိတ္ညစ္ရမွာကြ။”

      လူေတြကလည္း ခက္သား နာမည္လွလွေလးမွည့္ခ်င္ၾကတယ္။ အလုပ္ေကာင္းဖုိ႕ၾကေတာ့ စိတ္မ၀င္စားၾကဘူးေနာ္။ နာမည္လွလွေရြးဖုိ႕ထက္ အလုပ္လွလွ၊ စိတ္လွလွေရြးဖုိ႕ လုပ္ၾကပါ။