ရဟန္းတို႔....
ေရႊရဲ႕ အညစ္အေၾကးဟာ ငါးမ်ိဳးရွိတယ္။ ဘာေတြလဲဆုိရင္ သံ၊
ေၾကး၊ သလြဲစင္၊ သလဲြမည္း၊ ေငြ တုိ႔ ျဖစ္တယ္။ အညစ္အေၾကးငါးမ်ိဳးရွိတဲ့ ေရႊဟာ
မႏူးည့ံ၊ အေရာင္မထြက္၊ လက္ေကာက္ နားေတာင္းစ သည္ လုပ္လုိ႔လဲ မျဖစ္၊
ၾကြပ္ဆပ္ေသာသေဘာရွိတယ္။ အလုပ္ခြင္သုိ႔လည္း ေကာင္းစြာ မေရာက္၊ ေစ်းကြက္လည္းမ၀င္
ျဖစ္တယ္။ အညစ္အေၾကးငါးမ်ိဳးကင္းစင္တဲ့ေရႊကေတာ့ ႏူးည့ံတယ္။
လက္ေကာက္နားေတာင္းစသည္ လုပ္လုိ႔ အဆင္ေျပတယ္။ အေရာင္ေတာက္ပတယ္။ ၾကြပ္ဆပ္တဲ့
သေဘာမရွိဘူး။ အလုပ္ခြင္သုိ႔လည္း ေကာင္းစြာ၀င္တယ္။
အဲဒီလုိပါပဲ စိတ္မွာလည္း အညစ္အေၾကးငါးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
ဘာေတြလဲဆုိေတာ့ ကာမစၦႏၵ (ကာမဂုဏ္ကုိ လုိလားမႈ)၊ ဗ်ာပါဒ (ပ်က္ဆီးေစလုိမႈ)၊ ထိနမိဒၶ
(ေလးလံထုိင္းမႈိင္းမႈ)၊ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ(ပ်ံလြင့္မႈ၊ ေနာင္တပူပန္မႈ) ႏွင့္ ၀ိစိကိစၦာ
(မေ၀ခဲြႏုိင္မႈ) တုိ႔ ျဖစ္တယ္။
အညစ္အေၾကးငါးမ်ိဳးရွိတဲ့စိတ္ဟာ မႏူးညံ့ မသိမ္ေမြ႕၊
ျပဳလုပ္လုိ႔လည္း အဆင္မေျပ၊ အေရာင္မထြက္၊ ၾကြက္ဆပ္ေသာသေဘာလည္းရွိတယ္။
အာသေ၀ါတရားတုိ႔ ေကာင္းစြာကုန္ခမ္းရန္လည္း မတည္ၾကည္။ အညစ္အေၾကးငါးမ်ိဳးကင္းစင္တဲ့
စိတ္ဟာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တယ္။ ျပဳလုပ္လုိ႔ရတယ္။ စိတ္အေရာင္ေတာက္ ပတယ္။ ၾကြက္ဆပ္တဲ့သေဘာမရွိ။
အာ၀ေ၀ါတရားတုိ႔ ကုန္ခမ္းရန္လည္း တည္ၾကည္၏။ မ်က္ေမွာက္ျပဳ အပ္သည့္ တစ္စုံတစ္ခုေသာ
တရားထူးကုိ ထူးေသာဥာဏ္ျဖင့္သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ စိတ္ကုိ ညြတ္ေစ၏။
အေၾကာင္းရွိလတ္ေသာ္ အဘိညာဥ္စသည္သုိ႔လည္း ေရာက္၏။ ေနာက္ဆုံး ကိေလသာလြန္ေျမာက္ၿပီး
အရဟတၱဖုိလ္သမာပတ္သုိ႔ ေရာက္၏။
No comments:
Post a Comment