စိတ္ျမင့္မွ ဘဝတင့္တယ္

စိတ္ျမင့္တယ္ဆိုတာ ဘဝင္ျမင့္ေမာက္မာတာကို မဆိုလိုပါ။ ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာဆိုတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္စိတ္ကိန္းေနတာကို ဆိုလုိတာပါ။ ထုိျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ေမြးဖို႔ဆိုတာ လြယ္ကူတဲ့အရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်င့္ယူရပါတယ္။ ေလာဘ ေဒါသ မာန္မာန ဣႆာမစၧရိယစတဲ့ စိတ္ရိုင္းေတြ ဝင္လာရင္ လက္မခံဘဲ ျဗဟၼစိုရ္စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ အစားထိုး ေမြးျမဴေပးရပါမယ္။ 

ဘုရားေလာင္းဟာ လူဘဝ တိရိစၧာန္ဘဝ နတ္ဘဝ စသည္ က်င္လည္ခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ခဲ့တိုင္းေသာဘဝေတြမွာ စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ပါရမီေတြ ေလ့က်င့္ျဖည့္ဆည္းခဲ့လို႕ပါပဲ။ တိရိစၧာန္ဘဝပင္ျဖစ္လင့္ကစား တိရိစၧာန္စိတ္ဓာတ္အျပည့္မရွိပါဘူး။ လူေတြထက္ေတာင္ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။

ေရျမင့္ရင္ ၾကာတင့္ဆိုသလို စိတ္ျမင့္ရင္လည္း ဘဝတင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ဘဝျမင့္ဖို႔ဆိုရင္ ျဗဟၼစိုရ္စိတ္ဓာတ္ျမင့္ေအာင္ ေမြးျမဴဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
(နိကၡမဝါသီေတာရဆရာေတာ္ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ကို ေမြးျမဴေပးပါဟူေသာ အဆုံးအမကို အေျခခံၿပီး ေတြးမိတာေလး ေရးလိုက္တာပါ)

ေရႊစမ္းေျမ အရွင္ကဝိဓဇသာရ

လူ႔ဘဝဂုဏ္ရည္

၁။ လူ႔ဘဝဆိုတာ ကုသိုလ္ျဖစ္ရာနယ္ေျမ ျဖစ္တယ္။
လူ႔ျပည္မွာ ကုသိုလ္ျပဳၿပီး နတ္ျပည္ ျဗဟၼျပည္ ေနာက္ဆုံးနိဗၺာန္ကို သြားလို႔ရတယ္။

၂။ ရဟန္းေတြျဖစ္ေပၚရာ သိမ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံတယ္။

၃။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ထြန္းကားရာ ဌာနျဖစ္တယ္။

၄။ နိဗၺာန္ဟူေသာ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးသို႔ တက္ေရာက္ရာ ဆိပ္ကမ္းႀကီးျဖစ္တယ္။

ဒီဂုဏ္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံလို႔ လူဘဝဟာ အျခားေသာဘဝေတြထက္ ျမတ္ပါတယ္။

ျမတ္တဲ့ဘဝကုိ ရထားၿပီး ယုတ္ညံ့တဲ့အျပဳအမူေတြ ျပဳမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူ႕ဘဝနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ ထိုက္တဲ့ဘဝကို ဆင္းရပါလိမ့္မယ္။

ဒန္းစီးသူႏွင့္ ျငမ္းဆင္သူ

မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲကု႑လာဘိဝံသ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အဆုံးအမေလးကေတာ့ "လူ႔ဘဝကို ဒန္းလုပ္ၿပီးမစီးနဲ႔ ျငမ္းလုပ္ၿပီး နင္းတက္ရမယ္"တဲ့။

ဒန္းစီးတယ္ဆိုတာကေတာ့ ဟိုဘက္လႊဲဒီဘက္လႊဲနဲ႔ ဒန္းေပၚမွာပဲ ေက်နပ္ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတာပါ။
ျငမ္းဆင္တယ္ဆိုတာကေတာ့ အထက္ကိုတက္ဖို႔ပါ။
လူအမ်ားစုဟာ ရလာတဲ့ လူ႔ဘဝေလးကို ဒန္းအျဖစ္ပဲသေဘာထားၿပီး ေပ်ာ္ေနတယ္။ သုံးေဆာင္ခံစားေနတယ္။ ေကာင္းမႈမျပဳၾကဘူး။
ႀကိဳးျပတ္တဲ့တစ္ေန႔ ေအာက္ကို ဘုန္းကနဲက်မယ္ဆိုတာကို သတိမထားမိၾကဘူး။
ဥာဏ္ရွိသူမ်ားကေတာ့ လူ႔ဘဝကို ျငမ္းအျဖစ္အသုံးခ်ၿပီး ဒါနသီလဘာဝနာ ေကာင္းမႈျပဳကာ အထက္တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။
စည္းစိမ္ေတြကိုရင္းၿပီး ဒါနျငမ္းဆင္ကာ တက္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာကိုရင္းၿပီး သီလျငမ္းဆင္ကာ တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။
စိတ္ကို အရင္းတည္ ဘာဝနာျငမ္းဆင္ကာ တက္ဖို႔ လုပ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္စင္မ်ား လူ႔ဘဝရခိုက္မွာ ျငမ္းဆင္ကာ တက္ဖို႔ႀကိဳးစားပါ။
ဒန္းစီးၿပီး အေပ်ာ္မလြန္ၾကပါနဲ႔ အရွိန္လြန္ ႀကိဳးျပတ္ၿပီး ျပဳတ္က်မွာစုိးပါတယ္။

ေရႊစမ္းေျမ အရွင္ကဝိဓဇသာရ

မကြာေန႔ည ဆင္ျခင္ၾက

၁၂. ၈. ၂၀၁၄
ထုိေန႔မွာ ဧရာဝတီတိုင္း၊ ေက်ာင္းကုန္းျမိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာသို႔ ေရာက္ခဲ့တယ္။ အေၾကာင္းမွာ မိခင္ႀကီးေဒၚပဲစိ ကံကုန္တာ တစ္လျပည့္အေနနဲ႕ က်န္ရစ္သူ တစ္ဦးတည္းေသာသားမွ ရည္စူးကုသုိလ္ျပဳတဲ့အတြက္ တရားခ်ီးျမင့္ရန္ ၾကြခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

"အိုျခင္္းတစ္ျဖာ၊ နာျခင္းတစ္ေထြ၊ ေသျခင္းတစ္ျခား၊ ကဲြျပားတစ္တန္၊ ကံလွ်င္ဥစၥာ၊ ဤငါးျဖာကို၊ မကြာေန႔ည၊ ဥာဏ္သက္ဝင္၍၊ ဆင္ျခင္ၾက။"

ခႏၶာရလာရင္ အုိနာေသႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ခဲြရမယ္။ ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံအတိုင္းပဲ ခံစားရမယ္။ ေရွာင္လို႔မရဘူး။ လူအမ်ားစုကေတာ့ ဒီသေဘာတရားေတြကို အိပ္ယာထဲမထနိုင္ေအာင္လဲေတာ့မွ သို့မဟုတ္ ေသခါနီးၾကမွာ ဆင္ျခင္ဖို႔ သတိရတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ မအိုမနာမေသေတာ့မယ့္သူေတြလိုပဲ အစဲြအလမ္းေတြမ်ား၊ မာနေတြပြား၊ ရွာထားတာေလးေတြ ကုတ္ကတ္စားၿပီး သတိအေမွာင္ဖုံး အပူလုံးေတြ ႂကြၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ဘုရားရွင္က ဒီသေဘာတရားငါးပါးကို ေန႔ညမျပတ္ဆင္ျခင္ၿပီး ကုသိုလ္တရား မ်ားမ်ားဆည္းပူးကာ လက္ရွိဘဝမွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ေနထိုင္ဖို႔ အဖန္တလဲလဲဆုံးမေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဘဝရဲ႕ အကာေတြေလာက္နဲ႔ မတင္းတိမ္ပါနဲ႔တဲ့။ အႏွစ္ကို ရေအာင္ယူပါ။ ကုသိုလ္မွလြဲ၍ အျခားေသာ ဘဝအႏွစ္ဆိုတာမရွိပါ။ အားလုံးပဲ အကာကိုဖယ္ၿပီး အႏွစ္ကို
ထုတ္ယူနိုင္ၾကပါေစ။

ေရႊစမ္းေျမ အရွင္ကဝိဓဇသာရ

အမွားကုိ ျပင္ႏုိင္မွ လူေကာင္း

                                

        မန္လည္ဆရာေတာ္က ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား အမွားျပင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အခုလုိ လကၤာေရးၿပီး သတိေပးဆုံးမခဲ့ပါတယ္။
       "ယုတ္မာဆုိးေတာင္း၊ က်င့္မေကာင္းကုိး၊ မွားေၾကာင္းတစိ၊ သိလွ်င္သိခ်င္း၊ စြန္႔ပယ္လွ်င္းေလာ့၊ အတင္းယူစဲြ၊ ဖားေျမြခဲသုိ႔၊ အျမဲမွတ္သုိ၊ မစြန္႔လုိက၊ ဤကုိယ္သုခ၊ ေနာင္မရဘူး"

       ကိုယ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ၊ ခုလုပ္ေနတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကုိ ျပန္သုံးသပ္ၿပီးတဲ့အခါ မွားလား မွန္လားဆုိတာ စိစစ္ၾကည့္ရပါမယ္။ မွန္ေနရင္ ဆက္ေလွ်ာက္ပါ၊ မွားေနရင္ေတာ့ ျပင္ဆင္ဖုိ႔ ၀န္မေလးပါနဲ႔။

       လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အမွားသိၾကေသာ္လည္း ေနာင္တမရၾကပါဘူး။ သူတုိ႔သႏၱာန္မွာ ေလာဘတရားေတြ၊ မာနတရားေတြ၊ အာဃာတတရားေတြ ၾကီးစုိးေနလုိ႔ပါပဲ။

       ဘုရားလက္ထက္က သဥၹယလုိ႔ေခၚတဲ့တိတၳိေခါင္းေဆာင္ဆရာႀကီးဟာ ကုိယ့္အယူမွားေနမွန္းသိေပ မယ့္ "တပည့္အေပါင္းရဲ႕ဆရာတစ္ဆူျဖစ္တဲ့ငါဟာ သူမ်ားတပည့္ျပန္လုပ္ဖုိ႔ရာ မျဖစ္ႏုိင္၊ အုိးစရည္းထဲ ကေရဟာ ခရားထဲက ေရအျဖစ္သုိ႔ အေရာက္မခံႏုိင္"ဟု ဆုိကာ အမွားမျပင္ဘဲ ေနခဲ့ပါတယ္။

       ဇာတ္ေတာ္မွာလာတဲ့ သာဓကတစ္ခုကေတာ့ ေစတိယလုိ႔ေခၚတဲ့ မင္းဟာ မုသားစကားကုိ ေျပာခဲ့ တယ္။ ကုိယ့္စကားမွားမွန္းသိေသာ္လည္း မာနခံေနတဲ့အတြက္ အမွန္ကုိ၀န္မခံပဲေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ ဆုံး ေျမမ်ိဳခံကာ ငရဲသုိ႔ က်ဆင္းရတာပါပဲ။

       ခုေခတ္မွာလည္း လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္အမွားေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့တယ္။ မိမိရဲ႕အလုိေလာ ဘေၾကာင့္ အမွားေတြထပ္တလဲလဲလုပ္ေနၾကတယ္။ ဖားကုိ မ်ိဳထားတဲ့ေျမြလုိပဲ ခံတြင္းထဲကေန ျပန္မ လႊတ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ သူတို႔သႏၱာန္မွာ အတၱ၊ မာန္မာန၊ အာဃာတ၊ အာဏာပါ၀ါစတာေတြလြမ္းမုိးေနတဲ့ အတြက္ ဆက္မ်ိဳျမဲမ်ိဳေနေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္သုခဆုိတာ ဘ၀ဆက္တုိက္ ေ၀းကြာေနမွာပါပဲ။

       ကုိယ့္အမွားကုိ သိတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ျပင္ဆင္ေနထုိင္ႏုိင္မွ သူေတာ္ေကာင္းလုိ႔ ဆုိထုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား ကုိယ့္အက်င့္မွားမွန္းသိရင္ ျပင္ဖုိ႔၀န္မေလးပါနဲ႔။ ေကာင္းက်ိဳးတစ္စက္မွ မရွိပါဘူး။ ခ်က္ခ်င္းျပင္ႏုိင္ေအာင္က်ိဳးစားဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။

   

ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦး၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္

       ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ားဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္မႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဓား ဓားခ်င္း၊ တုတ္ တုတ္ ခ်င္းျဖင့္ တည္ေဆာက္လုိ႔မရဘူး၊ ခြင့္လြတ္ျခင္းျဖင့္သာ တည္ေဆာက္လုိ႔ရတယ္ဆုိတာကုိ နားလည္ သေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကမၻာေက်ာ္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးရဲ႕ အဆုိအမိန္႔   ေလးေတြကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ထိုႏွစ္ဦးကေတာ့ သခင္ေယရႈ (Jesus) ႏွင့္ ဗုဒၶတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သူယုတ္ဦးေဆာင္က ပ်က္ဆီးရ၊ သူေကာင္းဦးေဆာင္မွ ခ်မ္းသာရ

       ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဆုိတာ အေမ်ာ္အျမင္ရွိရတယ္။ အမ်ားအတြက္အက်ိဳးရွိမယ့္အလုပ္ကုိပဲ ခ်င့္ခ်ိန္ ဆုံးျဖတ္တယ္။ ထႂကြ၊ ႏုိးၾကား၊ သနား၊ သည္းခံ၊ ေ၀ဘန္ေထာက္ရႈ ဤေျခာက္ခုႏွင့္အညီ ျပည့္စုံရပါတယ္။ 

       အေျမာ္အျမင္နည္းပါး၊ အတၱသမားမ်ားျဖစ္ၿပီး ဂဏန္းလုိ လူတကာေရွ႕အျမဲလက္မေထာင္သူ၊ ပုတ္သင္လုိ ေျပာသမွ် ခိုင္းသမွ် ေခါင္းညိမ့္တတ္သူ၊ ကုိင္းပင္လုိ အားသာရာ ယိမ္းတတ္သူ၊ ကဲြ်သုိးလုိ ကမူးရႈးထုိး အာဏာနဲ႔ ဆုိးမုိက္ ၿပီး ႏွိပ္စက္ တတ္သူ၊ လိပ္လုိ ကုိယ့္ဘက္ကို ယက္သူ၊ ေခြးအလုိ ဇာတ္တူသားကုိေတာင္ ျပန္စားတတ္တဲ့ သူမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္လုိ မွ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမျဖစ္ပါဘူး။ သူယုတ္ပါပဲ။

မဟာသမၼတမင္းႏွင့္ ဒီမုိကေရစီသေဘာ

       Democracy is defined as the government of the people, by the people, for the people.

       တကၠသိုလ္မွာတုန္းက မဟာသမၼတမင္းႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ သခၤန္းစာတစ္ခု သင္ရပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ခုေနာက္ပုိင္း မွ ေခတ္စားလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုကမၻာဦးကာလေတြကတည္းက ရွိခဲ့တာပါ။ ထုိေခတ္မွာတုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္သူမရွိေသးပါဘူး။ ဒီလုိပဲ ကုိယ္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ ရွင္သန္ေနခဲ့ၾကတယ္။ အစပုိင္းမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲ သတ္တာျဖတ္တာမရွိ၊ လိမ္တာမရွိ၊ ခုိးတာ မရွိေသးပါဘူး။ ကာလအတန္ၾကာလာတဲ့အခါမွာေတာ့ လူအဖဲြ႕အစည္းထဲမွာ အခ်ိဳ႕လူေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ခုိးျခင္း၀ွက္ျခင္း၊

လြတ္လပ္ေရး

       လြတ္လပ္ေရးကို လူတုိင္းအလုိရွိၾကသည္။ ဆင္းရဲမဲြေတမႈ၊ ဖိႏွိပ္မူ၊ ေခါင္းပုံျဖတ္မူ၊ တရားမမွ်တမူ၊ မတရားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မူစသည္တုိ႕မွ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကပါသည္။ ဒါဟာ ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ လက္ရွိလုိအပ္ေနတဲ့ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္သည္။

သုိ႕ေသာ္ ထုိအရာတုိ႕မွ လြတ္ေျမာက္ရုံျဖင့္ တကယ့္လြတ္လပ္ေရးကုိ ရတယ္လုိ႕ ဆုိႏုိင္ပါသေလာ။ တကယ့္လြတ္လပ္ေ၇းဆုိတာ အတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတုိ႕မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း၊ သံေယာဇဥ္တုိ႕မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

အေဖဆုိသည္မွာ

ပုတၱံ ပါတိ ရကၡတီတိ ပိတာ။

Father means a protector of his own children.

အေဖဆုိတာ သားသမီးေတြကုိ ကာကြယ္ေပးတဲ့သူပါ။ အေဖရွိေနရင္ လုံျခဳံတယ္။ အေဖရွိရင္ ေဘးကင္း တယ္။ အေဖရွိရင္ ဘယ္သူမွ လာအႏုိင္မက်င့္ရဲဘူး။ အေဖရွိေနရင္ ခြန္အားေတြအလုိလုိရွိလာတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိရင္ အေဖဟာ သားသမီးကုိ ေရွ႕ကေနမားမားမတ္မတ္ ကာကြယ္ေပးထားလုိ႕ပါ။

သံဃာသင္းခဲြသူရဲ႕ အက်ိဳးရလာဒ္

       သံဃာသင္းခဲြတယ္ဆုိတာ သံဃာအခ်င္းခ်င္း မညီညြတ္ေအာင္ စိတ္၀မ္းကဲြေအာင္ ပဋိပကၡေတြ လုပ္ေဆာင္၊ ေသြးထုိးလႈံေဆာ္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္တာပါပဲ။ တရားသျဖင့္ ေျဖရွင္းရမွာကုိ မတရား သျဖင့္ ေျဖရွင္းတယ္။ မတရားတာကုိလည္း တရားသေယာင္ေယာင္ ဖန္တီးတယ္။ လာဘ္စား၊ ျဖတ္စား အဂတိလုိက္စားေနတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ သံဃာမညီညြတ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားပါပဲ။

ဆင္းရဲမွာေၾကာက္ရင္ ဆင္းရဲေၾကာင္းအလုပ္ကုိ မလုပ္နဲ႔

       ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူစဥ္ လူငယ္ေလးေတြဟာ ေဇတ၀န္   ေက်ာင္းႏွင့္ သာ၀တၳိျမိဳ႕ၾကားရွိ ျမစ္ထဲမွာ ငါးျမွားေနၾကပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ဆြမ္းခံၾကြတဲ့အခါ ငါးဖမ္းေနတဲ့ သူငယ္ေလးေတြကုိ ျမင္ေတာ္မူတယ္။ ဒါနဲ႔ အနားသြားၿပီး ေမးပါတယ္။
        "သူငယ္တုိ႕ ဆင္းရဲမွာကုိ ေၾကာက္ၾကသလား?"
        "မွန္ပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဆင္းရဲကုိ မႏွစ္သက္ပါဘူး။ ေၾကာက္ၾကပါတယ္ဘုရား"

မင္းမွန္မွ မုိးမွန္မယ္

ေဒေ၀ါ ၀ႆတု ကာေလန

သႆ သမၸတၱိ ေဟတုစ

ဖီေတာ ဘ၀တု ေလာေကာစ

ရာဇာ ဘ၀တု ဓမၼိေကာ။

မုိးသည္ အခ်ိန္မွန္မွန္ ရြာသြန္းပါေစ၊

ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားလည္း ျပည့္စုံပါေစ၊

ေလာကႀကီး သာယာ၀ေျပာပါေစ၊

ရွင္ဘုရင္ႏွင့္တကြ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားလည္း တရားရွိပါေစ။

       ဒီဂါထာေလးဟာ သီရိလကၤာႏိုင္ငံသူ၊ ႏုိင္ငံသားမ်ားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား အျမဲရြတ္ဆုိ ဆုေတာင္းေလ့ ရွိတဲ့ ဆုေတာင္းဂါထာေလးပါ။
       မွန္ပါတယ္။ ဒီဆုေတာင္းေလးဟာ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ မရွိမျဖစ္လုိအပ္တဲ့ အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ေတြ ပါပဲ။

အယူမွန္ဖုိ႔ အေၾကာင္းႏွစ္ပါး

      လူေတြမွာ မွန္ကန္ေသာအယူအဆျဖစ္ေပၚဖုိ႔အတြက္ အေျခခံအေၾကာင္းႏွစ္ပါး ရွိပါတယ္။ ဘာေတြ လဲဆုိရင္
၁။ ပရေတာေဃာသ = သူတစ္ပါးတုိ႔ ေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားသံ၊
၂။ ေယာနိေသာမနသိကာရ = အတြင္းအဇၥ်တၱတြင္ သင့္ေသာအားျဖင့္ ႏွလုံးသြင္းျခင္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
       အယူမွန္ဖုိ႔အတြက္ ေရွးဦးစြာ မွန္ကန္ေသာတရားသံကုိ ၾကားနာရဖုိ႔လုိပါတယ္။ အမွန္တရားကို မၾကားရဘဲနဲ႔ အယူမွန္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ သူတစ္ပါးတုိ႔ေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားသံဆုိတဲ့ေနရာမွာ

သီလရွိသူ၊ ပညာရွိသူ၊ သူေတာ္ေကာင္း၊ ဘုန္းက်က္သေရရွိသူ

သီလရွိသူ...

       ကုိယ္၊ ႏုတ္၊ စိတ္တုိ႔ကုိ သတိနဲ႔ ေကာင္းစြာ ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး မေကာင္းမႈကုိ မျပဳ။ မိမိစတဲ့အေၾကာင္းေၾကာင့္ လိမ္ညာ မေျပာဆုိ။ ထုိသုိ႔ေသာသူကုိ သီလရွိသူဟု ဘုရားစတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ေခၚဆုိၾကပါတယ္။

ပညာရွိသူ....

       နက္နဲတဲ့ ျပႆနာေတြကုိ စိတ္ျဖင့္ ၾကံရုံမွ်နဲ႔ ေျဖဆုိႏုိင္စြမ္းရွိတယ္။ အက်ိဳးမဲ့ျဖစ္တဲ့ ရုန္႔ရင္းတဲ့ အမႈမ်ိဳးကို မျပဳ၊ အခ်ိန္အခါ အေလွ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အစီးအပြားကုိ ေကာင္းစြာ အသုံးခ်ႏုိင္တယ္။ ထုိသုိ႔ေသာသူကုိ ပညာရွိဟု ဘုရားစတဲ့ သူေတာ္   ေကာင္းမ်ားက ဆုိၾကတယ္။

အတိက္ကအမွားကုိ ထားၿပီး အမွန္တရားဆီသုိ႔ ခ်ီတက္ပါ

       "မိမိတုိ႔ ဘ၀ဆုံမွတ္ကေန ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီးစဥ္းစားလုိက္တဲ့အခါ ဘ၀ရဲ႕အနာအဆာ အမွားမ်ားစြာ ကုိ ေတြ႕ရတတ္တယ္။ ေရွ႕တူရႈကုိ လွမ္းေမ်ာ္ေတြးေတာလုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ထုိအမွားမ်ားကို ျပင္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ ေတြ႕ရ ပါလိမ့္မယ္။"

       လူတုိင္းမွာေတာ့ အမွားတစ္ခုစီမက ရွိတတ္ၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက်ေတာ့ အမွားကုိပဲ မွားမွန္းမသိ ဆက္လက္မွားေနၾက တယ္။ အခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ့လည္း မွားမွန္းသိေပမယ့္ ကံကုိ မယုံသလုိလုိ မထူးဇာတ္ခင္းၿပီး ဆက္မွားဖုိ႔ႀကိဳးစားၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္သုံးသပ္လုိက္တဲ့အခါ အမွားကုိ သိတယ္။ သိေတာ့ ငါမွားခဲ့ေလျခင္းဆုိၿပီးေတာ့ ၀မ္းနည္းစြာ ေနာင္တရၾကတယ္။ ပူေဆြးၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ေရွ႕တူရႈကုိ ဆက္လက္ၾကည့္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားဘူး။ ေရွ႕တူရႈကုိ လွမ္းေမ်ာ္မၾကည့္မိေတာ့ "ေၾသာ္ ငါ့မွာ ေနာက္ထပ္မမွားေအာင္ ျပင္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရွိေသးပါလား" ဆိုတာကုိ မေတြးမိဘူး။ အဲေတာ့ အမွန္ဘက္ကုိ ျပန္မေရာက္ႏုိင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ 

မင္းေလးပါးႏွင့္ လားရာဂတိ

       ဗုဒၶစာေပထဲမွာ အလြန္ႀကီးေလးတဲ့ အျပစ္ေတြကို က်ဴးလြန္ခဲ့လုိ႔ ႀကီးေလးတဲ့ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ခံစားေနရေသာ မင္းေလးပါးအေၾကာင္းကုိ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီမင္းေလးပါးဟာ မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ သမုိင္းတြင္ေအာင္ကုိ မုိက္ခဲ့ၾကတဲ့ သမုိင္းဆုိး၀င္ မင္းေလးပါးပဲေပါ့။ ဘယ္သူေတြလဲဆုိရင္ ဒ႑ကီမင္း၊ နာဠိေကရမင္း၊ အဇၨဳနမင္းႏွင့္ ကလာဗုမင္းတုိ႔ပါပဲ။ 

       အဆုံးစြန္ေအာင္မုိက္ခဲ့ၾကတဲ့ မင္းေလးပါးတုိ႔ရဲ႕ လက္ရွိခံစားေနရတဲ့အေျခအေနကုိ သိခ်င္တဲ့အတြက္

သိၾကားမင္းက သရဘဂၤရေသ့ကုိ မင္းေလးပါးတုိ႔ရဲ႕ လားရာဂတိကို ေမးျပန္ပါတယ္။

နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္းတရား သုံးမ်ိဳး

       ဘုရားရွင္က ဓမၼပဒပါဠိေတာ္မွာ နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္းတရား သုံးမ်ိဳးကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

       သစၥံ ဘေဏ နကုေဇၥ်ယ်၊ ဒဇၨာ အပၸမၸိ ယာစိေတာ။

       ဧေတဟိ တီဟိ ဌာေနဟိ၊ ဂေစၦ ေဒ၀ါန သႏၱိေက။ (ဓမၼပဒ၊ ၂၂၄၊ ႏွာ ၄၁)

       မွန္ကန္တဲ့စကား ေျပာပါ။ အမ်က္မထြက္ သည္းခံခြင့္လြတ္ပါ။ နည္းမ်ားမဟူ ေတာင္းသူလာရင္ ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲပါ။ ဒါဟာ နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း တရားသုံးမ်ိဳးပါပဲ။

သည္းခံျခင္းသည္ ျမတ္၏

       သိၾကားမင္းဟာ သရဘဂၤရေသ့ကုိ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါတယ္။ “အရွင္ရေသ့၊ အဘယ္သူရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားကုိ သည္းခံျခင္းဟာ ျမတ္ပါသလဲ”။ “သိၾကားမင္း၊ ကုိယ့္ထက္အားၾကီးျမတ္သူ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူသူ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်သူတုိ႔ရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားကုိ သည္းခံျခင္းဟာ ျမတ္တယ္လုိ႔ ေရွးသူေတာ္ေကာင္းေတြ ဆုိၾကပါတယ္။”

       အရွင္ရေသ့၊ ကုိယ့္ထက္အင္အားၾကီးသူ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူသူတုိ႔ရဲ႕ စကားကုိေတာ့ သည္းခံႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ့္ေအာက္ နိမ့္က်သူတုိ႔ရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာစကားကုိ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ သည္းခံႏိုင္ပါမည္နည္း။”

ေက်းဇူးေခ်ဖ်က္ျခင္း

ေက်းဇူးေခ်ဖ်က္တယ္ဆိုတာ ေက်းဇူးကန္းတာကုိ ေျပာတာပါပဲ။ ကုိယ့္အေပၚကူညီဖူးတာကုိ လ်စ္လွဴ်ရႈထားၿပီး ျပန္လည္မကူညီတာဟာ ေက်းဇူးကန္းတာပါပဲ။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါကူညီဖူးသူကို ကုိယ့္အလွည့္က် ကူညီဖုိ႔ၾကဳံတဲ့အခါ မကူညီဘဲ ေရွာင္ဖယ္ေနရင္ လူယုတ္ပါပဲ။ ကုိယ့္ကုိ တစ္သက္လုံးေက်းဇူးျပဳလာတဲ့ မိဘမ်ားႏွင့္ ဆရာသမားမ်ားကုိ ျပန္ၿပီးေက်းဇူးမတုံျပန္တဲ့သူကုိကား ေလာကမွာ အမုိက္ဆုံးလုိ႔ ေျပာရပါမယ္။

”မကၡပၸဟာနံ ဣသေယာ ၀ဏၰယႏၱိ”

စုိးရိမ္ျခင္းကင္းေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ

      ေဒါသကုိ ပယ္သတ္လုိက္ျခင္းျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မစုိးရိမ္ရေတာ့ပါ။

       ေကာဓံ ၀ဓိတြာ န ကဒါစိ ေသာစတိ။

       စိုးရိမ္တယ္ဆုိတာ အမ်က္ဒါသရွိေနလုိ႔ပါ။ အခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ေဒါသဆုိတာ မ်က္ႏွာေတြ ခက္ထန္လာၿပီး ၀ုန္း၀ုန္း ဒိုင္းဒုိင္းေပါက္ကဲြတာလု႔ိ သိထားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စုိးရိမ္ေၾကာက္လန္႔တာဟာလည္း ေဒါသေၾကာင့္ျဖစ္တာ ပါပဲ။ ေဒါသရဲ႕လကၡဏာေပါ့။ ေဒါသရွိေနလုိ႔ေပါက္ကဲြတယ္။ ေဒါသရွိေနလုိ႔ ေၾကာက္တယ္။ စုိးရိမ္တယ္။ ေဒါသမရွိရင္ ေပါက္ လည္း မေပါက္ကဲြေတာ့ဘူး။ ေၾကာက္လည္းမေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ စိုးလည္း မစိုးရိမ္ေတာ့ပါဘူး။

အရြယ္တင္ႏုပ်ိဳ ၀ိတ္က်လုိလွ်င္ အစားကို ဆင္ျခင္

       တစ္ေန႔မွာ မေသနဒီေကာသလမင္းဟာ ဗုိက္တင္းေအာင္စားၿပီး ဘုရားထံတရားနာရန္သြားခဲ့တယ္။ သူစားတဲ့ထမင္း ပမာဏကလည္း ခုေခတ္ကမၻာ့အစားျပိဳင္ပဲြမွာ ျပိဳင္ပဲြ၀င္စားမယ့္ ပမာဏထက္ မ်ားစြာသာလြန္ပါတယ္။ အျမဲတမ္း ထမင္းကို ဆဲြပုံးအျပည့္၊ ဟင္း၊ အခ်ိဳပဲြအျပည့္ျဖင့္ စားသုံးေလ့ရွိတယ္။ အဲလုိစားေသာက္ၿပီး ဘုရားထံတရားသြားနာတဲ့အခါ ခႏၶာကိုယ္ ပင္ပန္းေလးလံၿပီး တရားအစမွာပဲ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္နဲ႔ ငုိက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က ေမးတယ္ "ဒကာမင္းႀကီး၊ အနားမယူပဲနဲ႔မ်ား လာခဲ့ေလသလား? မဟုတ္ပါဘူးဘုရား တပည့္ေတာ္ဒီလုိပဲ အစားစားၿပီးတုိင္း ခုလုိ ငုိက္ခ်င္စိတ္လြမ္းမုိးေန တယ္ဘုရား။

ေၾကာက္သူႏွင့္ ရဲရင့္သူ

    
                                    
    
       ဘ၀ကုိ ရင္ဆုိင္တဲ့အခါမွာ ရဲရဲရင့္ရင့္နဲ႔ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဘ၀ကို အေၾကာက္တရားျဖင့္ ျဖတ္ သန္းေနရတာဟာ အရမ္းကုိ ဆင္းရဲလွပါတယ္။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေၾကာက္စိတ္၀င္ေန တတ္ တယ္။ ကုိယ့္စိတ္ကုိ မလုံျခဳံဘူး။

        ဘ၀ကုိ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆုိင္ေနတဲ့သူေတြဟာ တကယ္ေတာ့ သီလရွိလုိ႔ပါ။ ဘုရားရွင္က ေျပာထားပါ တယ္။ လူေတြ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလကုိ လုံျခဳံရင္ ရဲ႕ရင့္သူျဖစ္တယ္။ ငါးပါးသီလကုိ ေဖာက္ဖ်က္သူဟာ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနရတယ္။

ေဘးမဲ့အလွဴ

        ေအာ္ညည္းသံေတြ ဆူညံေနတဲ့ အေဆာက္အဦးထဲမွာ ႏြားမတစ္ေကာင္ဟာ ႏြားေပါက္ေလးမ်ားႏွင့္အတူ ေသမင္းတံခါး၀ မွာ တန္းစီေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ တိရိစၦာန္သဘာ၀ အေၾကာင္းအက်ိဳးခဲြျခားနားမလည္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေသမွာကုိေတာ့ ေၾကာက္ တတ္ၾကပါတယ္။ ႏြားမႀကီးဟာ သူ႔ေရွ႕မွာ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ လည္လွီးခံေနရတာကို ျမင္ၿပီး ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ကာ မ်က္ရည္မ်ားေပါက္ေပါက္ၾကေနပါေတာ့တယ္။ သူလုိ အုိမင္းေနတဲ့ ႏြားမႀကီးအတြက္ ေသျခင္းတရားဟာ မထူးျခားေသာ္လည္း ခုမွ ေလာကထဲေရာက္လာတဲ့ ႏြားေပါက္ကေလးမ်ားအတြက္ ေၾကကဲြ၀မ္းနည္းေနပုံရပါတယ္။      

ေျဖာင့္သူႏွင့္ေကာက္သူ ဘယ္သူ႔ေနာက္ကုိ လုိက္မလဲ

     

        ေရွ႕ေဆာင္ႏြားလားဥသဘဟာ ေရွ႕ဆုံးကေန ေကြ႕ေကာက္သြားလွ်င္ ေနာက္က ႏြားတစ္သုိက္ကလည္း ေကြ႕ေကာက္ လုိက္တယ္။ ဒီလုိပါပဲ အထြတ္အျမတ္ေခါင္းေဆာင္လုိ႔ သမုတ္ထားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မင္းက မတရားတဲ့အက်င့္ကုိ က်င့္ေနရင္ တုိင္းသူျပည္ သားတုိ႔မွာ ဆုိဖြယ္မရွိ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မတရားတဲ့အက်င့္ကုိက်င့္ေနရင္ တုိင္းသူျပည္သားေတြ ဆင္းဆင္း ရဲရဲေနရတယ္။

       ေရွ႕ေဆာင္ႏြားလားဥသဘက ေရွ႕မွေန ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားရင္ ေနာက္ကႏြားမ်ားလည္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္လုိက္ၾကတယ္။ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူမင္းက တရားႏွင့္အညီ မွ်တစြာက်င့္သုံးရင္ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔မွာ ဆုိဖြယ္မရွိ။ တရားကုိ လုိက္နာ က်င့္သုံး ၾကမည္အမွန္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တရားႏွင့္အညီ က်င့္လွ်င္ တုိင္းျပည္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရတယ္။

လူသားအႏွစ္ တရားအစစ္

   

   

       လူသားရဲ့ အႏွစ္ဟာ ေနာက္ဆုံးတရားအစစ္ တစ္ခုတည္းပဲ။ လူ႔ဘုံဘ၀ရဲ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဆုိတာ ေကာင္းမႈတစ္ခု တည္းရယ္၊ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဟာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူမွန္ရင္ အတူတူပဲ။ ကုသိုလ္မွ ရေအာင္ မယူႏုိင္ရင္ လူ႔ဘ၀ အႏွစ္ မရွိဘူး။

       မိမိတုိ႔ အစမထင္ သံသရာက အစ ယေန႔ထိ ေကာင္းမႈဆုိတဲ့ ကံတရားနဲ႔ အားယူ လာခဲ့ၾကရတာ။ ေကာင္းမႈအား သာလြန္မွ အထက္ကုိ တက္ႏုိင္ ခြင့္ ရၾကတယ္။ ေကာင္းမႈအား ေပ်ာ့ညံ့လုိ႔ မေကာင္းမႈအား တင္းမာသာလြန္သြားရင္ ေအာက္ကုိ ျပန္ဆင္း ၾကရျပန္တယ္။ တကယ္ေတာ့ တက္ရတာနဲ႔ ဆင္းရတာ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဆင္းရတာက ပုိမ်ားပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ဆုိတာ စိတ္နုိင္တာနဲ႔ စိတ္မနုိင္တာ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ စိ္တ္မနုိင္တာက မ်ားတာကုိး။

အသက္ရွည္ေၾကာင္း အက်င့္ (၁၀) မ်ိဳး

       ကုိယ္က်န္းမာမႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမူနဲ႔ ျပည့္၀တဲ့ အသက္ရွည္ျခင္းဆုိတဲ့ ဂုဏ္ကုိ လူတုိင္းေတာင့္တၾကတယ္။ ဒုကၡၡေတြမ်ားစြာ ရင္ဆုိင္ ၾကဳံေတြ႔ေနရတဲ့သူေတြကေတာ့ အသက္ဆက္ရွင္ဖုိ႔ စုိးရြံ႕ေကာင္း စုိးရြံ႕ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ဒုကၡေတြမ်ားေနတဲ့ ေလာကထဲကေန ဓမၼျဖင့္ သုခကုိ ရွာၿပီးေနရတာပါ။ “ဓေမၼာ ဟေ၀ ရကၡတိ ဓမၼစာရီ” တရားသိၿပီး တရား အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးတဲ့သူကုိ တရားက ေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။

       ဘုရားရွင္က ဓမၼျဖင့္ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ အသက္ရွည္ႏုိင္ေၾကာင္း ေဟာထားတာရွိပါတယ္။ ဓမၼပါလဇာတ္ဆုိတာ လူတုိင္း နီးပါး သိၿပီးသားပါ။ ဘုရားရွင္ဟာ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓနမင္းကုိ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ေဟာခဲ့တာ။ ဒီမွာေတာ့ ဇာတ္ေၾကာင္း ကုိ မေျပာေတာ့ဘူး။ အသက္ရွည္ေစတဲ့ တရားေလးကုိပဲ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။

အတဲြညီဖုိ႔လုိတယ္

       ေလာကသဘာ၀အရ ဖုိနဲ႔မတို႔ဟာ အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ဘ၀ကုိ တစ္ေယာက္တည္းမလွမ္းခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀လက္တဲြေဖာ္ရွာၾကတယ္။ အဲလုိ ရွာတဲ့အခါမွာ တဲြေသာလက္ ျမဲေစဖုိ႔ရန္ အတဲြညီဖုိ႔လုိပါတယ္။ အတဲြမညီရင္ ကဲြဖုိ႔ အေၾကာင္းတရားေတြ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။

       ဘုရားရွင္က အတဲြေလးမ်ိဳးကုိ ေဟာခဲ့ပါတယ္။

၁။ လူေသအမ်ိဳးသားနဲ႔ လူေသအမ်ိဳးသမီးအတဲြ

၂။ နတ္သမီးနဲ႔ လူေသအမ်ိဳးသားအတဲြ

၃။ နတ္သားနဲ႔ လူေသအမ်ိဳးသမီးအတြဲ၊

၄။ နတ္သားနဲ႔ နတ္သမီးအတဲြ။

အျမတ္ဆုံးကုိးကြယ္ရာႏွင့္ အျမတ္ဆုံးသီလ

      

       တစ္ေန႔မွာ စုႏၵီမင္းသမီးဟာ ဘုရားရွင္ထံေရာက္လာၿပီး ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္မရဲ႕ေမာင္ စုႏၵက"ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသုံးပါးကုိးကြယ္သူ၊ အက်င့္သီလ၌ ေကာင္းစြာတည္သူဟာ ေကာင္းတဲ့ဘ၀ကုိ ေရာက္ တယ္။ မေကာင္းတဲ့ဘ၀ကုိ မေရာက္ဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္ဘုရား။ အဘယ္သုိ႔ေသာ ဘုရား၊ အဘယ္သုိ႔ေသာတရား၊ အဘယ္ သုိ႔ေသာသံဃာ၊ အဘယ္သုိ႔ေသာ သီလတုိ႕ကုိ ေျပာတာပါလဲဘုရား။

       စုႏၵီ၊ ေလာကမွာ ရွိသမွ်ေသာ အားလုံးေသာသတၱ၀ါတုိ႔ထက္ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ၊ အလုံးစုံေသာတရား တုိ႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ အျမတ္ဆုံးလုိ႔ ဆုိအပ္ပါတယ္။ စုႏၵီ၊ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားအား ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္သူဟာ အျမတ္ဆုံးေသာ အက်ိဳးတရားေတြ ရပါတယ္။

ဗုဒၶေန႔တြင္ ဗုဒၶရဲ႕ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္သံမ်ား

     

         ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ဟာ ေလာကသားအားလုံးရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ သဗၺဳညဳဘုရားရွင္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အျမင့္ျမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္ေပၚထြန္းတဲ့ ေန႔ျမတ္ပါပဲ။ ဒီေန႔မွာပဲ ဘုရားရွင္ဟာ မိမိရဲ႕ဘ၀ျဖစ္စဥ္အစအလယ္အဆုံး အေရးပါဆုံးေသာေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားက်ဴးရင့္ခဲ့ေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ဒီေန႔ဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ႀကီးျမတ္ တဲ့ မဟာကရုဏာေတာ္ စတင္ျဖစ္ေပၚ တဲ့ေန႔ပါပဲ။

       ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘ၀မွာ သံသရာတစ္ဖက္ ကမ္းကို တစ္ကုိယ္တည္း ကူးႏုိင္စြမ္းရွိပါလွ်က္ အတၱမဆန္ မဟာကရုဏာ အၾကံေတာ္ျဖစ္သည္မွာ...

ငဲ့ကြက္ျခင္းျဖင့္ေသတာဟာ ဆင္းရဲလွတယ္

       ဘုရားလက္ထက္က နကုလပိတာႏွင့္ နကုလမာတာတုိ႔ဟာ ကမၻာမွာ စံနမူနာယူထိုက္တဲ့ အၿငိမ္းခ်မ္းဆုံးစုံတဲြတစ္တဲြပါပဲ။ ေသတဲ့ထိ အခ်စ္မျပယ္ ေမတၱာေတြဖလွယ္ၿပီး စိတ္တူ ကိုယ္တူ ဘ၀ကုိ ထူေထာင္ခဲ့ၾကတာဟာ လူတုိင္းေလးစားအတုယူေလာက္ ပါတယ္။

       အသက္အရြယ္ၾကီးတဲ့တစ္ေန႔မွာ နကုလပိတာဟာ အနာေရာဂါရလုိ႔ ဘ၀အဆုံးတံခါး၀ကုိ ေရာက္ခါနီးေလးမွာ က်န္ခဲ့မယ့္ ခ်စ္ႏွမေနာင္ေရးအတြက္ ရတတ္မေအး တစ္စိမ့္စိမ့္ေတြးလွ်က္ ပူပန္ေနရွာတယ္။

       နကုလမာတာက ဒါကုိ ရိပ္မိေတာ့ နကုလပိတာကုိ စိတ္ခ်ဖုိ႔ ေျပာပါတယ္။

       "ေမာင္ေတာ္သူေဌးၾကီး ႏွမအတြက္ မငဲ့ကြက္ပါနဲ႔။ ငဲ့ကြက္ၿပီး ေသတာဟာ ဆင္းရဲလွပါတယ္။ ငဲ့ကြက္ၿပီးေသတာကို ဘုရားရွင္ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူပါတယ္။

အေမေပးတဲ့ အေဆာင္

       အေမ... အေမလို႕ အခါေထာင္ေသာင္းမက ေခၚေသာ္လည္း အားမရႏုိင္ပါ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိရင္ အေမ့ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ဘယ္လုိမွ ႏိႈင္းတုလုိ႕မရလုိ႔ေပါ့။
      
       အသက္ကုိရင္းၿပီး သားသမီးကို လူေလာကထဲ ဆဲြသြင္းေပးခဲ့တာ အေမေလ။ အေမဟာ သားသမီး   ေတြအတြက္ ေကာင္းမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္။ အေမကုိ လုပ္ေကြ်းျခင္းဟာ နတ္ရြာသြားဖုိ႔ လမ္းေၾကာင္း ကုိ ျဖစ္ေစတာပါပဲ။

       အေမဆုိတာ...
-- ကုိးလလြယ္ ဆယ္လဖြား သမီးသားေတြကုိ ျဖစ္ေစသူပါ။
   ႏုိ႔ေခြ်ကာ ေတးသံေပး ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္မွာ ေမတၱာေငြ႔ကုိ ျဖာ
   တဆာဆာ ငိုေနတဲ့ သားကုိ ႏွစ္သိမ့္ရွာသူပါ။

သူမ်ားအလိုလိုက္ရတဲ့ဒုကၡ

       

       ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းထားတဲ့ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းမွာ သီးတင္းသုံးေနစဥ္ ေက်ာင္းအမၾကီးဟာ ဘုရားထံ အရုိအေသေပးဖုိ႔ ေရာက္လာပါတယ္။

       "ေက်ာင္းအမၾကီး ဘယ္ကေနလာတာလဲ"

       "မွန္ပါဘုရား တပည့္ေတာ္မ ေကာသလမင္းၾကီးနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုအတြက္ သြားရင္း အဲဒီကေန ျပန္လာ တာပါဘုရား။ ျမတ္စြာဘုရား စိတ္မခ်မ္းသာစရာကေတာ့ အဲဒီအလုပ္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေကာသလမင္းၾကီးဟာ တပည့္ေတာ္မ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း မလုပ္ဘူးဘုရား။ သူ႕အလုိကုိပဲ လုိက္ေလ်ာေပးလုိက္ရတယ္"

       "ေက်ာင္းအစ္မၾကီး တကယ္ေတာ့ သူတစ္ပါးအလုိလုိက္ျခင္းမွန္သမွ်ဟာ ဆင္းရဲပါတယ္။ ကုိယ့္စိတ္ကုိ အစုိးရမူမွန္သမွ်ဟာပဲ ခ်မ္းသာလွပါတယ္။ ေယာဂေလးပါးမွ မလြတ္ေသးတဲ့သူမွန္သမွ် သူမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတာကုိက ပင္ပန္းလွတယ္ ေက်ာင္းအစ္မ ၾကီး"

ၾကီးျမတ္သူဟူသည္

       

       လကု႑ကဘဒၵိယမေထရ္ဟာ ဘုရားရွင္အားဖူးေျမာ္ရန္ အေ၀းကေန ေလွ်ာက္လာေန၏။ တကယ္ေတာ့ လကု႑ကဟာ အရပ္လည္းပု၊ အဆင္းကလည္းမလွ။ သူ႕ရဲ႕ ကံဇာတာအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ လူတုိင္းရဲ႕ ေျပာဆုိျခင္း၊ က်ီစယ္ျခင္းကုိ ခံေနရတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ အေ၀းမွလာေနတဲ့ လကု႑ကကို ျမင္ေတာ္မူတဲ့အခါ ရဟန္းေတြကုိ ေျပာပါတယ္။ "ရဟန္းတုိ႔ ဟုိးမွာ အရပ္ပုပု၊ ရုပ္ဆုိးဆုိးနဲ႔၊ လူေတြရဟန္းေတြရဲ႕ အေျပာအဆုိေလွာင္ေျပာင္က်ီစယ္မူကိုခံေနရတဲ့ လကု႑ကမေထရ္လာေနတာကုိ ေတြ႕လား? ေတြ႔ပါတယ္ဘုရား။

သရဲတေစၦရန္ကို ကာကြယ္နည္း

       

       သရဲ တေစၦစသည္တုိ႔ဟာ ျပိတၱာအမ်ိဳးစားထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ အက်ီးတန္အရုပ္ဆုိးၿပီး ၀ဋ္ေကြ်းခံစားေနရသူေတြပါ။ ညအေမွာင္ဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ရႈားသြားလာခ်ိန္ကာလေပါ့။ သူတုိ႔ကုိ ေတြ႕ျမင္ရတဲ့သူေတြဟာ အသည္းထိတ္ေအာင္ ေၾကာက္လန္႔ ထြက္ေျပးတတ္ၾကပါတယ္။ မေတြ႔ျမင္ေသာ္လည္း အေမွာင္ထဲ တစ္ေယာက္တည္းသြားလာတဲ့အခါ အသည္းငယ္သူမ်ား စိတ္ ေခာ်က္ခ်ား ေၾကာက္လန္႔တတ္ၾကတယ္။ နာနာဘာ၀ ၀ိနာဘာ၀ ဘီလူး၊ သရဲ၊ တေစၦေၾကာက္တတ္တဲ့သူမ်ားဟာ ေမတၱာအားနည္း လုိ႔ပါ။ ေမတၱာအားနည္းေတာ့ စိတ္မလုံျခဳံဘူး။ စိတ္မလုံျခဳံေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ၀င္လာတာေပါ့။

       ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္က ရဟန္းေတြကုိ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။

ကုိယ္ခ်င္းစာတရား

       

       ဘုရားရွင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသုံးစဥ္ကေပါ့ တစ္ေန႔မွာ ပေသနဒီေကာသလမင္းၾကီးက မလႅိကာမိဖုရားကုိ ေမးတယ္။ "မလႅိကာ၊ သင့္မွာ မိမိကုိယ္ကုိထက္ ပုိခ်စ္ရမယ့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရွိေသးလား?။ "အရွင္မင္းၾကီး ကြ်န္မမွာ ကုိယ့္ကိုယ္ ကုိထက္ ပုိခ်စ္ရမယ့္သူ မရွိပါ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုသာလွ်င္ အခ်စ္ဆုံးပါ။ အရွင္မင္းၾကီးမွာေရာ ရွိလား? မလႅိကာ၊ ငါ့မွာလည္း မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိပဲ အခ်စ္ဆုံးပါ။"

      

မီး (၇) မ်ိဳး

       မီးဟာ လူေတြအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစသလို ဆုိးက်ိဳးလည္း ျဖစ္ေစပါတယ္။ သတိမရွိရင္ မီးေဘးသင့္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လည္း "မီးသတိျပဳ"ဆုိၿပီး ေနရာတုိင္းမွာ ဆုိင္းပုဒ္ခ်ိတ္ထားရတာေပါ့။

       ဘုရားရွင္က အဂၤုတၱိဳလ္ပါဠိေတာ္၊ သတၱကနိပါတ္မွာ မီး (၇) မ်ိဳးရွိတယ္လုိ႔ေဟာပါတယ္။ ဘာေတြလဲဆုိေတာ့ ရာဂမီး၊ ေဒါသမီး၊ ေမာဟမီး၊ အပူေဇာ္ခံ "မိဘ"မီး၊ အိမ္ရွင္မီး၊ အလွဴခံမီးႏွင့္ ထင္းမီးတုိ႔ပါပဲ။

       ရာဂမီး၊ ေဒါသမီး၊ ေမာဟမီး သုံးမ်ိဳးဟာ ပယ္ရမယ့္မီး၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္မီး၊ မမွီ၀ဲရမယ့္မီးေတြပါ။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ဒီမီး သုံးမ်ိဳးေလာင္ခံေနရတဲ့သူဟာ မေကာင္းမူဒုစရုိက္ေတြ ျပဳၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တယ္။ ေသၿပီးေတာ့လည္း ေနာက္ဘ၀မွာ ငရဲသုိ႔က်ေရာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမီးသုံးမ်ိဳးကုိ ပယ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။

မ်က္လုံးႏွစ္ဘက္ ေကာင္းပါေစ

       

       မ်က္လုံးဟာ လူေတြရဲ႕ အဓိက အဂၤါအစိတ္အပိုင္းပါ။ မ်က္လုံးမရွိရင္ ဘ၀ဆုံးရႈံးသလုိပါပဲ။ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ေတြ ဆုံးရႈံးေနတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္း ကိုယ့္မ်က္လုံးကုိ မကန္းေအာင္ ကာကြယ္ၾကတာေပါ့။

        ဘုရားရွင္က အဂၤုတၱဳရ္ပါဠိေတာ္မွာ မ်က္လုံးဥပမာေပးလွ်က္ လူသုံးမ်ိဳးရွိေၾကာင္း ေဟာထားခဲ့ပါတယ္။ လူသုံးမ်ိဳးကေတာ့

၁။ မ်က္လုံးစုံကန္းတဲ့သူ၊

၂။ မ်က္လုံးတစ္ဘက္ကန္းတဲ့သူ၊

၃။ မ်က္လုံးႏွစ္ဘက္ေကာင္းတဲ့သူ။

ဆုိၿပီး သုံးမ်ိဳးပါ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ မ်က္စိဆုိတာ တင္စားၿပီး သုံးထားတဲ့ စကားပါပဲ။

ေလာကကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေသာတရား

       

        ေလာကၾကီးကို ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္တာ၀န္ဘယ္သူ႕မွာ ရွိလဲ ေမးရင္ လူေတြမွာပဲ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ေလာကႀကီးေကာင္း ေအာင္လည္း လူေတြကပဲ လုပ္တယ္။ ေလာကႀကီး ပ်က္ဆီးေအာင္လည္း လူေတြကပဲ လုပ္တယ္။

       ယေန႔ေခတ္ကာလ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြမွာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ သတင္းမ်ားဖတ္ရႈရပါတယ္။ အဖုိးက ေျမးမကို မုဒိန္းက်င့္တာ၊ ဦးေလးက တူမကုိ မတရားက်င့္တာ၊ အေဖက သမီးကုိ အဓမၼက်င့္တာ၊ ညီက အကုိကုိ သတ္တာ၊ လင္ကမယားကုိ သတ္မိတာ စသည္ျဖင့္ နားမခ်မ္းသာစရာ ရွက္ဖြယ္ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္ပြားေနတာကုိ ျမင္ရ၊ ၾကားရ၊ ဖတ္ရႈရလုိ႔ ရင္ေလးမိတယ္။ ေလာကႀကီး အေမွာင္ဖုံးၿပီး တေျဖးေျဖး ေျပာင္းျပန္ျဖစ္လာေနပါလား။

ကာလဒါန ငါးမ်ိဳး

       ကာလဒါန (အခ်ိန္အခါအားေလွ်ာ္စြာလွဴျခင္း)ဆုိတာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ရဲ႕လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္ကုိ သိၿပီး လွဴတာကုိ ေျပာတာပါ။ ဘုရားရွင္က အခ်ိန္အားေလွ်ာစြာ လွဴရမယ့္အလွဴငါးမ်ိဳးေဟာခဲ့ပါတယ္။

၁။ ဧည္သည္၊ အာဂႏၱဳအား အလွဴေပးျခင္း၊

       မိမိအိမ္ကုိ လူျဖစ္ေစ၊ ရဟန္းျဖစ္ေစ ဧည့္သည္တစ္စံုတစ္ရာ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ထမင္းေကြ်းမယ္။ ေရေႏြးၾကမ္းတုိက္မယ္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တုိက္မယ္။ စားစရာတစ္စုံတစ္ရာ စီစဥ္မယ္။ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္စြာ ေကြ်းေမြးဧည့္ခံမယ္။ ဒါဆုိရင္ ဧည့္သည္ေတြလာတဲ့ အခ်ိန္၊ လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္ကို သိၿပီး လွဴတာျဖစ္လုိ႔ ကာလဒါနေျမာက္ပါတယ္။

မွားတာရွိရင္ ေတာင္းပန္ပါ

   

   

       မွားယြင္းမႈေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ရတာဟာ အင္မတန္ပင္ပန္းလွပါတယ္။ လူတုိင္းအမွားကင္းတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအမွားကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖုိ႔ ၀န္ေလးေနၾကပါတယ္။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာင္းပန္ဖုိ႔ ေ၀ေလးေနသူဟာ တစ္သက္လုံး ဆင္းရဲ ပင္ပန္းစြာနဲ႔ ေနရပါတယ္။ ကုိယ့္အမွားကုိ သံေ၀ဂတရားနဲ႔ ေတာင္းပန္တတ္သူဟာ က်န္ရွိတဲ့ဘ၀ကုိ စိတ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာ သာနဲ႔ ေနႏုိင္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွားရွိရင္ စိတ္ထဲေအာင္းမထားပါနဲ႔ ဖြင့္ထုတ္၀န္ခံလုိက္ပါ။ ၿပီးရင္ ေနာက္မမွားေအာင္ ဆင္ျခင္လုိက္ပါ။

       ဘုရားလက္ထက္က ကေလးႏွစ္ေယာက္ဖခင္ ေသာေရယ် သူေဌးသားဆုိတာ ရွိခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ ေရခ်ိဳးဆိပ္သြားရင္း အရွင္ မဟာကစၥည္းမေထရ္ရဲ႕ လွပတဲ့ ရုပ္အဆင္းကုိ ျမင္ၿပီး "ငါ့ဇနီးျဖစ္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ"လုိ႔ စိတ္ထဲက မေနာကကံျဖင့္ ျပစ္မွား မိတယ္။

သင္ ဘယ္လုိလူလဲ

ဘုရားရွင္က ေလာကမွာ လူသုံးမ်ိဳးရွိတယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

၁။ မစင္စကားရွိေသာလူ

၂။ ပန္းစကားရွိေသာလူ

၃။ ပ်ားစကားရွိေသာလူ

မစင္စကားရွိတဲ့လူဆုိတာ ေျပာလုိက္တဲ့စကားဟာ မစင္လုိပဲ ညစ္ပတ္ၿပီး မေကာင္းနံ႔ရွိတဲ့ စကားမ်ိဳးေျပာတဲ့သူကုိ ေျပာတာ။

အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္းရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးမ်ား

   

       ပူျပင္းတဲ့ ေႏြရာသီမွာ အရက္ပူေတြအလြန္အကြ်ံေသာက္လုိ႔ ေသၾကတယ္ဆုိၿပီး ၾကားသိရပါတယ္။ စာေရးသူတုိ႔ရြာမွ ဒကာ တစ္ဦးလည္းပဲ အရက္စဲြၿပီး အတြင္းကလီစာပ်က္ဆီးကာ ပိန္ခ်ဳံးခ်ိနဲ႔ၿပီး ေသသြားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္  ဒီေန႕ေတာ့ မူးယစ္ေသာက္စား အျပစ္မ်ားကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အရက္ေသစာ၊ မူးယစ္ေဆးစတာေတြဟာ သုံးစဲြသူကုိ ေမ့ေလွ်ာ့ေစတတ္တယ္။ မူးယစ္ေစတတ္တယ္။ ပက္သဒင္းေဆးရည္၊ ေတာအရက္၊ ျမိဳ႕အရက္၊ ႏုိင္ငံျခားအရက္၊ ထန္းရည္၊ ဓနိရည္၊ ဘိန္းကင္း၊ ကေစာ္၊ ေလွာ္စာ၊ ဘိန္းျဖဴ၊ ေဆးေျခာက္၊ ကုတ္ကင္း၊ မာဖီးယား၊ အယ္လ္အက္စ္ဒီ၊ ဘီယာအမ်ိဳးမ်ိဳး စတာေတြဟာ သုရာေမရယ၊ မူးယစ္ေစ တဲ့အထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။

ကာေမသုမိစၦာစာရကံရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးမ်ား

        ေရွးတုန္းက ဧရကစၦျမိဳ႕မွာ ေရႊပန္းတိမ္သည္ သူေဌးသားလူငယ္တစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္။ ဥစၥာေပါ ရုပ္ေခ်ာဆုိတာ လူတ ကာေငးရတာေပါ့။ ေငြရွိေတာ့ ထင္တုိင္းၾကဲ ပ်ိဳပိ်ဳအုိအုိ သူနဲ႔ ကင္းလြတ္သူ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒီလုိေပ်ာ္ပါးရင္းနဲ႔ပဲ ဘ၀ကုန္ဆုံးေတာ့ ငရဲက်ေရာက္ပါတယ္။ ငရဲက လြတ္ျပန္ေတာ့ ေမ်ာက္ဘ၀၊ ဆိတ္ဘ၀၊ ႏြားဘ၀ေတြမွာ ျဖစ္တယ္။ ျဖစ္တုိင္းပဲ သင္းကြပ္ျခင္းကုိ ခံရပါတယ္။ ႏြားဘ၀မွာ မ်က္စိကန္းလုိ႕ မက်န္းမမာျဖစ္ေနတာေတာင္ ထြန္ဆဲြရ၊ လွည္းရုန္းရနဲ႔ မျပတ္လုပ္ေနရတယ္။        

အေမြခံေကာင္းႏွင့္ အေမြခံဆုိး

       ေလာကအစဥ္အလာအရ မိဘရဲ႕ပုိင္ဆုိင္မႈကုိ သားသမီးေတြ ရရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သားသမီးေတြ ဟာ အေမြခံပုဂၢိဳလ္ေတြပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ အေမြခံပုဂၢိဳလ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႔ရပါတယ္။ လယ္တီဆရာေတာ္က အခုလုိ ဆုိထားပါတယ္။ သားသမီးပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မိဘအေမြကုိ မခံစားရတဲ့သူ၊ အနည္းငယ္သာ ခံစားရတဲ့သူ၊ ၀မ္း၀ရုံသာ ခံစားရသူႏွင့္ မ်ားစြာခံစားရသူ ဆုိၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။

        ၁။ သိန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာတဲ့ မိဘရဲ႕ သားသမီးပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မိဘစကားနား မေထာင္ လုိ႔ အေမြျပတ္စြန္႔လြတ္ခံရတဲ့သူဟာ အေမြမခံစားရသူပါပဲ။
       ၂။ အေမြေ၀စုရေသာ္လည္းပဲ လုပ္ကုိင္မစား၊ တုိးပြားေအာင္မလုပ္၊ အေပ်ာ္အပါးေသာက္စားၿပီး ျဖဳန္းတီးပစ္တဲ့ သားသမီးေတြဟာ အေမြကုန္တဲ့အခါ ဆင္းရဲတြင္းထဲ ေရာက္ၾကရတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကုိ အေမြအနည္းငယ္သာခံစားရသူလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
       ၃။ စက္ပစၥည္း၊ လယ္ယာစသည္ မိဘအေမြရၿပီး ထုိလုပ္ငန္းေတြရဲ႕ အခ်ိဳ႕ကုိသာ လုပ္စားတယ္။ အခ်ိဳ႕ကုိေတာ့ ေရာင္းစားတာ၊ လုပ္မစားပဲ ပစ္ထားတာေတြရွိတယ္။ သူတို႔က်ေတာ့ ၀မ္း၀ရုံပါပဲ။ မိဘအေမြ အျပည့္အ၀ မခံစားရပါဘူး။
       ၄။ အခ်ိဳ႕သားသမီးမ်ားက်ေတာ့ ရရွိတဲ့အေမြကုိ အကုန္တုိးပြားေအာင္လုပ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီသားသမီးေတြဟာ ခ်မ္းသာႀကီးပြားၿပီး မိဘအေမြကို မ်ားစြာ ခံစားၾကရတယ္။

       ဒါ့အျပင္ သားသမီးေတြအေနနဲ႔ အေမြခံထုိက္ေအာင္ ေနတတ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပအရ သားသမီး၀တ္ငါးပါး ေက်ျပြန္တဲ့ သားသမီးမ်ားဟာ မိဘအေမြကုိ ခံယူထုိက္ပါတယ္။ “ေကြ်းေမြးမျပတ္၊ ေဆာင္ရြက္စီမံ၊ ေမြခံထုိက္ေစ၊ လွဴမွ်ေ၀၍၊ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ ၀တ္ငါးသြယ္၊ က်င့္ဖြယ္သားတုိ႔တာ။” ဆုိသည့္အတုိင္း သားသမီးမ်ားဟာ
၁။ မိဘကုိ လုပ္ေကြ်းျပဳစုရမယ္။
၂။ မိဘရဲ႕အလုပ္ကိစၥေတြကုိ ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးရမယ္။
၃။ မိဘရဲ႕ လယ္ယာ၊ ေရႊေငြစတာေတြကုိ မျဖဳန္းတီး မဖ်က္ဆီးဘဲ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ မိဘေတြျပဳလုပ္ေလ့ရွိတဲ့ ကုသုိလ္လုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းျဖင့္ မိဘရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့အမ်ိဳးအႏြယ္၊ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ေစာင့္ထိန္းရမယ္။
၄။ မိဘအေမြကုိ မပ်က္ဆီးမဆုံးရႈံးေအာင္၊ တုိးပြားေအာင္ ထိန္းသိန္းရမယ္။
၅။ မိဘေတြ ေသလြန္တဲ့အခါ ရည္စူးကုသုိလ္ျပဳၿပီး အမွ်ေ၀ရမယ္။

      ဒီငါးပါးေက်ျပြန္တဲ့ သားသမီးမ်ားဟာ မိဘအေမြကုိ ခံထုိက္တဲ့သူမ်ားျဖစ္တယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ အေမြခံဆုိးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ မိဘပစ္ထားၿပီး ေသမွ အေမြလာေတာင္းတဲ့ သားသမီးမ်ားလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ မိဘအေမြမေတာင္းခင္မွာ အရင္ဆုံး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အေမြခံထုိက္သူလား မထုိက္သူလားဆုိတာ အရင္စဥ္း စားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ကုိယ္နဲ႔မထုိက္တဲ့အေမြရယူတဲ့သူဟာ စိတ္ခ်မ္းသာမူမရႏုိင္ပါဘူး။ စားတုိင္းစားတုိင္း လိပ္ျပာမသန္႔ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ သားသမီး၀တ္ေက်ျပြန္တဲ့ သူမ်ားကေတာ့ ထုိက္တန္တဲ့ အေမြကုိ ခံစားရတဲ့ အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ အျပစ္ကင္းကင္းနဲ႔ သုံးေဆာင္ခံစားရတယ္။ ေနာက္ၿပီး လိမ္မာတဲ့သားသမီး မ်ားဟာ မိဘအေမြကုိ ငန္းငန္းတက္မမက္ေမာပါဘူး။ မလိမ္မာတဲ့သားသမီးမ်ားကေတာ့ မထုိက္တဲ့အေမြကို ငန္းငန္းတက္လုိခ်င္ၾကတယ္။ မရရင္ ျပႆနာရွာတတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သားသမီးမ်ားအားလုံး သားသမီး ၀တ္ငါးပါးေက်ျပြန္ေအာင္ ေနၿပီး အေမြခံထုိက္တဲ့ သားသမီးရတနာမ်ားျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္း လုိက္ရပါတယ္။

ၾကိမ္ပုိက္ငရဲမွာ ခံစားရမည့္သူမ်ား

       ၾကိမ္ပုိက္ငရဲက်ေရာက္သူေတြဟာ အင္မတန္ထက္ျမတ္တဲ့ ရဲရဲေတာက္ ၾကိမ္လုံးေတြနဲ႕ အဆက္မျပတ္အရုိက္ခံၾကရတယ္။ တစ္ခ်က္အရုိက္ခံလုိက္ရရင္ အေၾကာ၊ အရုိးပ်က္ထြက္မတက္ နာက်င္စြာခံစားရတယ္။ အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။

       က်ီးကန္ရွင္ၾကီးက က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ကုိ ေမးေလွ်ာက္တယ္။

       ေ၀တၱရဏီလယ္၊ ၾကိမ္ပုိက္၀ယ္၊ ဘယ္သို႕ က်င့္သူခံလိမ့္နည္း။

       ဆရာေတာ္က ေနမိဇာတ္ေတာ္ကို ေထာက္ျပၿပီး ခုလုိ ေျဖပါတယ္။

       ေယ ဒုဗၺေလ ဗလ၀ေႏၱာ ဇီ၀ေလာေက ဟႎသႏၱိ ေရာသႏၱိ သုပါပဓမၼာ။ ေတ လုဒၵကမၼာ ပသေ၀တြာန ပါပံ၊ ေတ ေမ ဇနာ၊ ေ၀တၱရဏႎ ပတႏၱိ။ (ေနမိဇာတ္)။

       အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ေလာကမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာေပါမ်ား၊ အာဏာပါ၀ါ ၾကီးမားေသာ ယုတ္မာတဲ့ အက်င့္ဆုိးရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အဲဒီစည္းစိမ္ဥစၥာ၊ အာဏာကုိ သုံးၿပီး အားနည္းတဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့သူေတြကုိ အႏုိင္က်င့္၊ ဆင္းရဲသူေတြရဲ႕ ဥစၥာ၊ ေျမေနရာ စတာေတြကုိ သိမ္းပုိက္ၾကတယ္။ အဲဒီလုိ သိမ္းပုိက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေသရင္ ၾကိမ္ပုိက္ငရဲမွာ ဆုိးရြားစြာ ခံစားရပါတယ္တဲ့။

       ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္စရာေကာင္းလဲေနာ္။ အခုလက္ရွိမွာ အဲလုိလူေတြကလည္း မ်ားသား။ သူတုိ႕အတြက္ ရတက္ မေအးစရာပါပဲ။ အာဏာကို အလဲြသုံးစားလုပ္ၿပီး ခိုကိုးရာမဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ား၊ လယ္သမားမ်ားရဲ႕ လယ္ေတြ၊ ယာေတြ အိမ္ေျမေတြ ကုိ သိမ္းယူၾကတယ္။ ဥစၥာအားကုိးနဲ႔ အဓမၼသိမ္းတယ္။ ခုိကုိးရာမဲ့ အားနည္းတဲ့သူေတြ ဆင္းရဲရင္ ဆင္းရဲပါေစ  မိမိတုိ႔ခ်မ္းသာၾကီးပြားဖုိ႔အတြက္ ဘာမဆုိလုပ္ၾကတယ္။ သိမ္းႏုိင္သေလာက္သိမ္းထား။ မုိက္ႏုိင္သေလာက္ မုိက္ထားပါ။ ခဏပါပဲ။ ထိုအဓမၼသမားမ်ားကုိ ၾကိမ္ပုိက္ငရဲမွ အဆင္သင့္ေစာင့္ၾကိဳေနပါတယ္။